De eerste week stond in het teken van inkopen doen, schoonmaken en spanning om de kleur van de buitenkant van het huis. In de tweede week kwamen de versterkingstroepen in de vorm van onze familie. Er werd met z’n allen nog harder gewerkt, maar natuurlijk net zo hard genoten. Tenminste, door degenen die nog op de been waren…

(Klus)vakantie Portugal 2019 | Week 1 –>

• 

• 

Dag 8

Deze dag zou ons bed, de keukenapparatuur en het witgoed bezorgd worden. De ochtend moesten we er dus voor zorgen dat alles goed schoon was en de spullen op hun plek neergezet konden worden. Het werd allemaal netjes neergezet en uitgelegd en de betaling kwam wel als we eens in de buurt van de winkels zouden komen vandaag of morgen. 😉

• 

• 

En dan is het ineens een echt “huis”, waar je kan slapen, koken en wassen. Wauw! En dat was maar goed ook, want morgenavond zouden onze beide ouders aankomen en moesten we dus plaatsmaken in ons kleine familiehuisje. 

• 

• 

We deden nog wat klusjes zoals het ophangen van lampen, alle spullen uit het huis sjouwen en tegels boenen. We hebben zelfs nog wat mensen uit het dorp blij kunnen maken met de oude meubels en spullen.

Wat hadden we het zwaar…

We besloten ons op te frissen en wat te gaan eten in Louriceira, een dorpje vlakbij. Dit restaurant heeft vaak nét iets extra’s, zoals een uitgebreidere menukaart, goed gemarineerde olijven en naast friet of sla ook andere bijgerechten zoals migas of batatas a murro. De petiscos bestonden uit Portugese verse kaasjes, octopus salade, gemarineerde olijven en tonijnpaté met broodjes. Daarna deelden we samen bacalhau uit de oven en açorda van cherne (een witte vissoort). Ik besloot voor de verandering eens geen toetje te nemen en toe te kijken hoe Dennis smulde van de zijne. Oke oke, ik nam één hapje van zijn doce de casa.

• 

• 

Toen Dennis net zijn laatste hap naar binnen had gewerkt, werd het Portugese verjaardagslied aan de andere kant van het restaurant gezongen. We zongen en klapten met hen mee. De jarige stond op en deelde aan alle andere gasten, inclusief ons, een stukje taart uit. Daar zat ik met mijn goede gedrag. Tja… het leven in Portugal is zwaar. 

• 

• 

Dag 9

Shoppen en eten in stijl

De laatste nacht voor de “verhuizing” zat erop. Die verjaardagstaart van gisteren liepen we er maar gelijk even van af met een ochtend-run. Onderweg kwamen we weer langs onze grote vriend; de vijgenboom. Omdat onze ouders vanavond aan zouden komen, besloten we extra veel te plukken zodat ze de volgende dag een extra lekker ontbijtje zouden hebben. We sloegen daarna wat boodschappen in voor de familie en vulden ook onze eigen koelkast. 

• 

• 

Daarna namen we eens met andere ogen een kijkje bij winkelcentrum van Torres Novas, een stad in de buurt van ons dorp: “Torres Shopping” om nog wat spullen te halen en te bekijken wat voor winkels ze daar allemaal hebben naast die met kleding en sieraden. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar een rondje woonwinkels en doe-het-zelf-zaken stond voorheen nooit echt op onze vakantieplanning. 

We zochten specifiek naar vloerverf om de tegels in de woonkamer en de badkamer te verven. Want heel eerlijk, die combinatie… Hoe dan!? Die tegelverf viel nog niet mee en werd een hele zoektocht. Als ze het dan al hadden, waren ze niet geschikt voor de badkamer of in gekke kleuren.

• 

• 

Ons avondeten was geheel in stijl van die dag: op de bovenste verdieping van de shoppingmall. Zoals in iedere andere “shopping” in Portugal, is de bovenste verdieping altijd de plek waar je, nadat je alle winkels hebt gehad, kunt neerploffen en ieder met dienblad bij een eettentje naar keuze zijn maaltijd kan bestellen. Dennis liep regelrecht naar de burgerbar, en ik koos een salade met yoghurtsaus en een romige Portugese groentesoep. Verschil moet er zijn 😉 

Dag 10

Spannend Ikea ritje

Na wat vertraging kwamen onze ouders uiteindelijk midden in de nacht aan. Voor de ouders van Dennis was het de allereerste keer dat ze ons huis zagen. Maar geen van allen konden ze wachten om te komen kijken natuurlijk. Na een rondleiding werden gelijk wat taken verdeeld. ‘s Avonds zouden mijn zus, zwager en neefje aankomen en was het handiger als de ouders van Dennis in ons huis zouden slapen. Daar hadden wij die slaapbank van de ikea op bedacht! Je weet wel, die ene die niet in onze auto paste. Taak 1 was dus die bank halen, met twee grotere auto’s dit keer. 

Dennis bleef bij de vrouwen en ik mocht met de mannen naar de IKEA, want we hadden ondertussen alweer een lijstje opgebouwd met handige spulletjes die we nog misten. En die keus kon ik toch echt beter maken. Tja… Dat klopt natuurlijk ook wel 😉 Daar ging ik dan, voorop met mijn vader en schoonvader achter mij aan de looplijnen afsnijdend, naar de spullen die we nodig hadden. Nooit eerder ben ik zo vlug door die winkel heen gesjeesd.

Zelfs met twee grotere auto’s was het een gedoe de onderdelen van de bank erin te krijgen. De auto van mijn schoonvader, met het grootste pakket, kon niet dicht. We hadden helaas ook geen touw meegenomen. Iets met voorbereiding… of naïviteit misschien?

Mijn schoonvader bedacht een constructie met de riem van de auto en de touwen die om de pakketten van de bank zaten. “Zo dit zit vast” zei hij. Ik voelde er nog eens aan om te checken of het stevig zat… had ik dat maar niet gedaan. Het bewoog nog alle kanten op. “Ach, niks aan de hand”. Hij zou achter ons aan rijden en lichten als er iets zou zijn. Dat waren héle lange 60 minuten over de snelweg en over de bergweggetjes naar huis. Gelukkig is dat allemaal goed gegaan, op wat nutteloze stops na, door mijn interpretatie van de flikkerende lichten door de hobbels op de weg. “Volgens mij licht hij nu echt hoor!” “Hij rijdt ook langzamer volgens mij…” “Zie je dat pap?”, “misschien toch even stoppen?”… Zoals je zult begrijpen was ik blij toen ons huis in zicht was:). 

Na deze volle dag trakteerden we onszelf – uiteraard – op een etentje. We namen wat te eten mee naar huis voor mijn zus en zwager, die net waren aangekomen en sloten de dag af met een drankje in het café bij mijn ouders om de hoek. 

• 

• 

• 

Dag 11

Wat aankleding kan doen…

Na ons hardlooprondje en ontbijtje besloten we vandaag de woonkamer wat meer in te richten, met als doel een idee te krijgen wat voor kleur we de vloer zouden willen verven. Toen de bank, het kleed en de plant er stond was het gelijk een heel ander gezicht. Op de één of andere manier was het vloeken van de vloer met de muur nu een stuk minder storend. We besloten om het voorlopig zo te laten. We hadden dus alleen nog tegelvloerverf voor de badkamer nodig. Dat maakte het misschien iets makkelijker qua kleur.

• 

• 

We hebben we nog wat winkels in de buurt bezocht om inspiratie op te doen voor de badkamer. Deze badkamer op de begane grond is er door de vorige eigenaren later bijgebouwd, omdat zij zelf niet meer de trap op konden. Een kleine ruimte van ongeveer 2 bij 3 meter. We wilden het graag leuk opknappen zonder teveel uit te geven. En het moet er natuurlijk ook nog een beetje leuk uit zien. Helaas kwamen we niet alles tegen wat we zochten, maar hebben we wel een douchecabine gekocht en wat ideeën opgedaan. 

Tussendoor hadden we even de tijd genomen voor een paar uurtjes ontspanning bij de natuurplas waar we regelmatig komen, 3 km verderop en ‘s avonds zijn we natuurlijk ook lekker uit wezen eten.

Dag 12

Om onze zoektocht naar badkamerspullen voort te zetten en dit te combineren met wat sight seeing besloten we naar Leiria te gaan met Dennis’ ouders.

• 

• 

We Doen-het-zelf wel

In de “Leroy Merlin”, werden we gedwongen om we het concept “doe-het-zelf” wel heel serieus te nemen. We hadden de perfecte plank voor de waskom gevonden, welke we in de lengte wilden plaatsen om wat diepte te creëren. Hij was iets te lang, maar op maat zagen deden ze pas vanaf 20 cm. Ach, dat zal vast wel passen en dan regelen we thuis wel een zaag… Dachten we. Eenmaal bij de auto kwamen we erachter dat het nét niet paste. Als de achterklep dicht zat moest de voordeur op een kier, en andersom. Dit dillema kwam me bekend voor… We besloten het nog een keer te vragen, maar ze konden het écht niet doen. Wel hadden ze een andere oplossing; waarom deden we het niet zelf? En medewerkster wees naar naar werkbank en bracht ons een zaag. Daar stonden we dan, te zagen in de bouwmarkt. Waarom ook niet. 

Blij en volgeladen reden we naar het centrum, we hadden toch wel trek gekregen. We aten heerlijke petiscos bij Mata Bicho, op het plein praça Rodrigues Lobo in het centrum van Leiria. We aten pestiscos als roerei met asperges en worst, gebakken champignons met amandel, gamba’s, mosselen en bacalhau met kikkererwten. Mijn schoonouders zijn niet zo van de zeedieren, of onbekend eten. Maar het was ons gelukt om mijn schoonvader zo ver te krijgen mosselen te proberen en mijn schoonmoeder voor de eerste keer bacalhau te laten proeven. En ze vonden het nog “best lekker” ook! 

• 

• 

• 

Dag 13

We begonnen de dag met krachttraining op ons vaste, fijne plekje. Ik, Dennis en mijn schoonvader deed dit keer ook mee. Daarna kon er een begin gemaakt worden met de badkamer. Mijn ouders ontfermden zich over de “cars” muur in onze slaapkamer met het behang dat wij in Leiria gekocht hadden. Ik begon ondertussen alvast met het afbreken van de muurtjes in de tuin. Lekker rammen en tegelijkertijd genieten van de zon. Ideaal! Maar ook zwaar, kwam ik achter… 

• 

• 

Mijn schoonvader werd deze dag goed ziek. Zul je net zien, hebben we ze eindelijk zo ver om “gekke” dingen te proeven, zat er één verkeerde tussen…

Dag 14

Project tuin

Voor vandaag hadden we via via een auto met aanhangwagen en een kruiwagen gehuurd. Project tuin was officieel aan de beurt! Ik had er zin in… maar helaas, net toen mijn schoonvader iets was opgeknapt werd ik ziek. Gelukkig hadden we veel hulp en hebben die harde werkers onze tuin helemaal opgeruimd. Zes volle aanhangers zijn weggebracht. Ik heb me enigszins “nuttig” gemaakt door het telefonisch contact te houden met die beste meneer, om aan te geven wanneer de wagen weer vol was. Oh, en ik heb wat schelpen die ik in de achtertuin vond schoongemaakt. Dat was zo ongeveer mijn bijdrage tussen het slapen, verse rozemarijn thee drinken en wat toiletbezoekjes door, die dag.

• 

• 

‘s Avonds aten we super chique bij één van onze favoriete restaurants in de buurt; “O Malho” in Malhou. De eerste keer dat ik hier totaal niet fancy at. Meer dan een soepje kon ik niet binnenhouden. Die perfect gebakken tonijn of heerlijke vegetarische groentetaart, moest ik dus nog tegoed houden voor een volgende keer… Ik hoopte snel op te knappen, want we hadden nog maar één weekje te gaan!

Meer lezen over de koop van ons huis:

Nossa casa Portuguesa | Op de valreep! –>

Nossa casa Portuguesa | Op huizenjacht! –>

Niets missen van Saudalicious? Schrijf je in, via de button rechts, en ontvang bij elk nieuw artikel en recept een e-mail in je box!