Het was alweer een half jaar geleden nadat wij onze handtekening onder het koopcontract van ons eigen huisje in Portugal hebben gezet in februari. Eind augustus was het dus hoog tijd om weer terug te gaan.

Ik had jullie, in plaats van een maandoverzicht “Altos e Baixos” een vakantie verslag beloofd. Afgelopen vakantie stond in het teken van de verbouwing van ons nieuwe huisje, waarover je in de vorige blogs meer kunt lezen.

Nossa casa Portuguesa | Op de valreep! –>

Nossa casa Portuguesa | Op huizenjacht! –>

Toe aan vakantie was ik zeker. Ik had dan ook enigszins dubbele gevoelens voordat we vertrokken. Ik had onwijs zin om in Portugal te zijn, zin om aan ons huisje te klussen, maar eigenlijk ook zin in even “niks”. Niks moeten, doen waar je zin in hebt, geen afspraken, geen wekkers en vooral rust. Je weet wel, dat waarvoor je normaal gesproken op vakantie gaat. Dat gevoel is er op moment van schrijven dus nog steeds 😉 Oeps. Vrijdag 30 augustus stapten we de Portugese rollercoaster in. Lees je mee?

Dag 1

Geduld…

Handig, om vanuit huis alvast wat dingen te kunnen regelen, maar het is natuurlijk veel leuker om zelf te klussen en de veranderingen live te zien. Dat ging er nu eindelijk van komen. We zouden lekker op tijd in Lissabon aankomen, waar wij gebruik mochten maken van het appartement van mijn achternichtje die elk weekend naar haar moeder in ons dorpje teruggaat. Ideaal! Ze zou nog even op ons wachten om de sleutel te overhandigen. Wij zaten helemaal klaar bij de gate totdat onze vlucht werd omgeroepen. Vertraging. Great. Tweeënhalf uur werd drieënhalf uur, en zelfs dat was nog valse hoop. Vierenhalf uur te laat zaten we dan eindelijk in het vliegtuig.

Welkom in Portugal!

Aangekomen in Lissabon haalden we onze huurauto en reden we naar het appartement. Ondertussen was mijn nichtje al met de laatste directe bus richting huis en had zij de sleutel achtergelaten bij het café om de hoek.

Ik krijg er altijd een fijn gevoel van; zo’n Portugees café. Heerlijk chaotisch, de geur van goede verse koffie en een vitrine vol heerlijke en prachtige baksels. In februari kwamen we er ook al de sleutel halen en dronken we er eens koffie. Toen ik binnenliep werd er vanachter de counter met de lange rij ervoor, al boven alles uit geroepen; “Ó menina! A chave não é?” “Hé meisje, de sleutel zeker?”. Jup, welkom in Portugal :).

We dropten onze spullen, parkeerden de auto op het enige gratis-parkeren-veldje in de buurt en stapten de metro in. Op weg naar ons eerste etentje, dat ik uiteraard al even had opgezocht. Na een klimmetje konden we dan eindelijk genieten van het eten van het vegetarisch restaurant PSI (waar je in deze blog meer over leest). Zo sloten we deze langdradige dag toch nog heel fijn af! 

• 

• 

• 

Dag 2

Woonwinkel jacht in Lissabon

De volgende dag stond in het teken van inspiratie op doen in (woon)winkels in Lissabon, maar natuurlijk ook wat sight seeing hier en daar. Oja en eten niet te vergeten. Via kennissen en instagram had ik wat tips gekregen van leuke winkels om te bezoeken. We bezochten bekende winkels als ZARA Home, maar ook hele leuke Portugese winkels zoals Outlet do Bairro, Loja do Gato Preto, en de bekende rommelmarkt Feira da Ladra.

• 

• 

Hieronder volgt even een sfeerimpressie van Lissabon, mocht je nieuwsgierig zijn…

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Heerlijk eten in Lissabon

Over eten gesproken: We stonden een poos in de rij om te brunchen bij Fauna & Flora, namen een broodje vegan bifana bij AO26, wat verrukkelijke vis uit blik bij Miss Can en sloten de dag af bij The Food Temple. Een geslaagde dag! We namen de metro terug om op tijd onze rust te pakken. Want de volgende dag stond de IKEA op de planning. En op de één of andere manier blijft zo’n bezoekje vermoeiend… Herkenbaar? 

Lees ook dit artikel voor meer inspiratie voor de heerlijkste tentjes in Lissabon

• 

• 

Dag 3

Om wakker te worden liepen we eerst een rondje hard in de omgeving. Het appartement staat trouwens vlak naast het Benfica stadion en het Vasco da Gama winkelcentrum. Er was een marktje gaande met allemaal leuke Portugese spulletjes. Tijdens de run liet ik mijn oog al vallen op een leuke hand-made lampenkap die perfect bij onze stijl van ons nieuwe huisje zou passen.

Per ongeluk verrukkelijk eten

We vertrokken daarna naar de IKEA in Loures, vlakbij Lissabon. Uiteraard reden we eerst nog even snel langs dat marktje voor die leuke lampenkap! En oja, ik wilde natuurlijk ook nog even stoppen om ergens wat te eten. Zonde om op vakantie IKEA-balletjes te eten, toch? Daar was meneer het gelukkig mee eens. Dat eten was even een zoektocht waardoor we uiteindelijk uitkwamen bij een iets chiquere tent dan bedoeld. Maar goed, we hadden trek. Of eigenlijk gewoon zin in eten ;). En holy moly… wat waren wij blij dat we de zoektocht op dat punt opgaven. We hadden verrukkelijk gegeten op het terras bij Restaurant Salero; een groente curry en een heerlijke ceviche met zoete aardappel.

Inkopen, passen, proppen en meten

Dan uiteindelijk toch maar door naar IKEA en wat andere winkels in de buurt. We kochten allerlei spulletjes en hadden ook een mooie slaapbank voor de woonkamer gezien. Eentje die we in februari al gespot hadden. Vol moed besloten we eerst de auto van binnen op te meten met die handige lintjes van de IKEA, die natuurlijk niet lang genoeg waren. Helaas kwamen we tot de conclusie dat we toch een grotere auto hadden moeten huren. Plannen en voorbereiden is niet ons sterkste punt, zoals je merkt… Dan maar zonder slaapbank op naar Amiais de Baixo! 

• 

• 

Dag 4

Eindelijk ons huisje bekijken

Na de eerste nacht in het dorp, die we nog in ons familiehuisje doorbrachten, begonnen we de dag rustig aan met een koffie op het terras en een buiten training bij een natuurplas 3 km verderop. De eerste keer dat ons nieuwe trainingsmaatje ook meedeed; een hondje dat fanatiek met ons meeliep van onderdeel naar onderdeel. Zo lief! 

Daarna natuurlijk op naar ons huis. We hadden met wat hulp van kennissen uit het dorp vanuit Nederland een schilder geregeld. Zij waren al begonnen, maar zouden op ons wachten voor de definitieve kleurkeuze voor buiten. Binnen op de begane grond was al helemaal mooi wit geverfd en de buitenmuren stonden al in de primer. Gelijk al een heel ander gezicht!

Benieuwd hoe het huis er hiervoor uit zag?

Kleur bekennen: Kanariegeel ?

We wisten precies wat we wilden voor de buitenkant; okergeel, niet te fel, niet te donker. Maar hoe kies je dat in hemelsnaam uit al die mini-vakjes? We hadden tijdens eerdere vakanties in een dorp vlakbij al een huis in die ene perfecte okergele kleur gezien. Gewapend met staaltjes en al reden we er naartoe. De kleuren hielden we bij de muur en de kleur die het dichtsbij zat was “cánario amarelo” – juist ja – kanariegeel. “Kanariegeel? No way. Dat gaat we dus niet doen.” was mijn reactie. En toch kwam deze het dichtst in de buurt. “Het is maar een naam…”, probeerde Dennis nog. Maar de rest van de middag, zat die kanarie-kleur me niet lekker. Morgenochtend zouden we de kleur doorgeven…

Dag 5

Lang leve de schilder

Op tijd op en naar ons huisje… Ik zou het mezelf nooit vergeven als die kleur, ineens heel anders uitpakt dan al die tijd gehoopt. Ik besloot de twijfel uit te spreken naar de schilder en vertelde over het huis dat we als voorbeeld namen. Toevallig kwam de schilder uit hetzelfde dorp en wist precies welk huis we bedoelden. Wat voor kleur het precies was wist hij niet, maar dat het niet die specifieke kanariegeel was, wist hij wel zeker. “Wachten jullie even hier? Dan rijden we even heen weer naar het huis en dan kan ik precies de kleur bepalen”. Wij vermaakten ons wel met onze schoonmaakhandschoenen en sopjes.

Een half uurtje later kwamen ze terug met een nieuw staaltje en vol overtuiging wees hij een kleur aan en zei hij er ook nog even snel bij dat deze wel onder een duurder segment viel. De kleur leek meer bruin, maar de naam daarentegen sprak me meer aan: “ocre”. Tja, ik kon niet veel anders dan zijn advies opvolgen. We verlieten het huis om langs de enige elektronica winkel van het dorp te gaan, waar we alles in één keer gekocht hadden; koelkast, oven+kookplaat, wasmachine en een stofzuiger. We hadden dus even iets om ons af te leiden van de kleur die op het moment op het huis gezet werd.

Bij terugkomst was het huis ineens heel anders. Het was geel. Okergeel. Dé perfecte kleur geel! Wat een opluchting! “En, de goede kleur?” Riepen de mannen vanaf de steigers. “Oh, perfeito!” 

• 

• 

Typisch Portugees familiediner

Die avond waren we uitgenodigd om bij familie te eten. Mijn achterneef was jarig en daar hoort natuurlijk uitgebreid eten bij. Op z’n Portugees: vooraf broodjes, Portugese kaasjes en worst, huisgemaakte tonijn paté, lekkere olijfjes en een lekkere groentesoep. Dit werd gevolgd door de traditionele gerechten “bacalhau com natas” en “carne Alentejana”: een schotel met bacalhau en room, en een heerlijk gekruide schotel met stukjes varkensvlees en venusschelpjes. Geserveerd met een salade van sla, tomaat en ui en aardappels, rijst en natuurlijk 2 soorten wijnen. Tot slot waren er nog 3 soorten toetjes en wat fruit toe. Precies op het moment dat je trots bent op jezelf dat je van alles wat hebt kunnen proeven zonder figuurlijk uit elkaar te barsten, gaan de lampen uit, wordt het Portugese lang-zal-hij-leven “Parabéns a você” op gang gebracht en… komt er een enorme taart met kaarsjes op tafel… 

Dag 6

Als tegenhanger van het uitgebreide diner van de dag ervoor begonnen we de dag weer met wat beweging. Onderweg naar de plek waar wij graag sporten staat een hele grote vijgenboom. Hoe veel ik ook pluk, de vijgen blijven maar komen. Ideaal! Heerlijk als tussendoortje of als topping voor de overnight oats. 

• 

• 

Schoonmaken en op zoek naar de buurman

Deze dag stond verder vooral in het teken van schoonmaken, poetsen, boenen, stofzuigen en klussen in ons huis. Ondertussen moesten op zoek naar de eigenaar van het stuk land naast ons huis. De bomen van de buurman stonden namelijk tegen ons huis aan gegroeid, en de schilders hadden toestemming nodig om op zijn stuk land te staan en wat takken van de bomen te verwijderen zodat zij er goed bij konden. De makkelijkste manier is dan, opnieuw, heel veel socializen. Gewoon tegen iedereen die je tegenkomt vertellen dat je diegene zoekt, dan gaat het balletje vanzelf rollen. En snel ook! Het zou de broer zijn van de vrouw die tegenover het supermarktje bij het café woont, kwamen we achter. Daar moest ik het maar even gaan vragen. Uhm… waar precies? Gelukkig kwam er net een voorbijganger die het nummer van deze meneer had en even voor ons gebeld had. Geregeld. Kon die zijkant ook mooi geel worden. Heerlijk, hoe het daar gaat!

Hard werken mag beloond worden!

Aan het einde van de dag wilden we nog even wat spullen halen in de bouwmarkt in Santarém. Dat ‘even’ duurt toch steeds weer minder ‘even’ dan gedacht. Ondertussen waren we ook hard op zoek naar een betaalbare slaapbank, aangezien de kosten voor het vervoeren van de IKEA bank nogal tegenvielen. Dat bleek nog een hele uitdaging.

Het was een vermoeiende dag, die wat ons betreft best nog even afgesloten mocht worden met een goede beloning. We besloten lekker te gaan eten en iets chiquer uit eten te gaan dan normaal. We ontdekten O Taberna ó Balcão en genoten van onder andere hele goede pica pau, bacalhau en andere gerechtjes. 

De 6 leukste en lekkerste restaurants in Santarém – Portugal –>

Dag 7

Donderdag 5 september. Na ons (ondertussen bijna dagelijks) sport momentje, gevolgd door een ontbijtje met heerlijke verse Portugese vijgen en watermeloen gingen we weer op weg naar ons huisje. Zo’n wandeling naar het huis gaat onvermijdelijk gepaard met minimaal 3 stops. “Ben jij nou die van dat huis?” “Wat een prachtige kleur hebben jullie het gemaakt!” Ook onze nieuwe buurvrouw riep ons gelijk toe dat ze zo blij is met haar nieuwe uitzicht: “Wat een vrolijke kleur!” Een fijn gevoel dat ons huis en daarmee wij eigenlijk ook, gewaardeerd worden in het dorp. 

Een “rustdagje”

Na een week lang keuzes maken, klussen en schoonmaken hadden we zin in een dagje wat anders. We besloten opnieuw naar Santarém te rijden en daar lekker te wandelen en te eten. We aten een heerlijke late lunch bij de quiosque do Mercado, lekker koek(jes) bij de koffie en heerlijke petiscos bij “doïs petiscos”.

• 

• 

• 

• 

De eerste week was zo voorbij. Het huis zag er zowel van binnen als buiten al snel heel anders uit dan toen we het kochten, maar er was nog héél veel te doen. En gelukkig ook nog veel leuks te beleven.

Niets missen van Saudalicious? Schrijf je in, via de button rechts, en ontvang bij elk nieuw artikel gratis een e-mail in je box!