In deze blog neemt gastblogger Isabelle je mee naar een bijzondere ervaring tijdens een weekend op vocal women’s retreat in de Algarve…

In het weekend van 19-20 maart dit jaar volgde ik voor het eerst een online vocal odyssey bij Nessi Gomes (nessigomesmusic). Ik probeer graag nieuwe dingen en zingen is iets wat ik af en toe wel eens (stiekem) doe. Nessi Gomes bleek toevallig ook Portugese te zijn maar woont heden in UK. Met zo’n vierhonderd andere vrouwen van over heel de wereld werd dit een wel heel bijzondere en verrijkende ervaring. Ik had de week ervoor net COVID opgelopen en moest om die reden mijn reis die ik naar de Azoren gepland had onverwacht uitstellen. Zo zie je maar dat achter elke schijnbare tegenslag toch ook iets positief kan voortkomen.

Dat zingen smaakte al gauw naar meer en toen kwam deze vocal retreat op mijn pad…

Wild Earth Song Women’s retreat – Monte Mariposa, Tavira

Vrijdag 22/04/22

Aankomst

Ik pik Eva (studioriri) om half vijf aan de bushalte op. Een heel ander type dan de grote, uitbundige Nederlandse die ik verwachtte. Eva is eerder klein, tenger, exotisch zelfs met donker haar. Ze heeft een levendige blik en een lieve lach. Het klikt gelijk tussen ons. Ze is helemaal uit het noorden van Portugal gekomen en al een hele dag onderweg.

Ik heb me een uur ervoor thuis eigenlijk nog uit een diep dal moeten slepen en in afwachting van de bus bestel ik toch maar een koffie om mezelf mentaal wat op te rekken. Om de een of andere reden wil ik ook zwarte chocolade, die ik nog gauw in het nieuwe bio winkeltje wat verderop in de haven koop. Het regent met vlagen en er is veel wind. Beetje onstuimig weer, althans voor de Algarve.

Rond half zes arriveren we op onze bestemming in Tavira. Een vormelijk apart, dynamisch wit gebouw met een prachtige, typisch Portugese bakstenen vloer, panoramisch dakterras en een weelderige binnentuin. We worden verwelkomd door Alma (alma.filipa) en Lua (luamariamusic), de twee organisatrices die ons de weg wijzen naar onze kamers. Basic maar mooi.

We verzamelen in een zaaltje beneden waar in een cirkel matten met zitkussens liggen met in het midden een soort altaar op een kleurrijk geborduurd doek. Het is versierd met bloemen en er staat een waterschaal waar we later op de avond met een bepaalde wens of verlangen bloemblaadjes in strooien. Voor we binnengaan smudgen we even met een smeulende bundel salie zodat we ons alvast wat van die storende vibes kunnen ontdoen.

Rond het altaar

Iedereen werd vooraf gevraagd iets mee te brengen om aan het altaar te offeren. Ik leg enkele steentjes neer en een stuk zwarte chocolade met de intentie om wat meer balans te krijgen in mijn relatie met eten in het algemeen. Wanneer we later in het weekend een cacao ceremonie houden, blijkt het duidelijk geen toeval waarom ik die vrijdag per se nog die zwarte chocolade moest halen. O intuïtie.

Iedereen stelt zich kort voor en we zetten het weekend in met een Tibetaanse mantra.

We nemen elkaars handen vast, staan in een cirkel en deze prachtige mantra neemt ons in no time op sleeptouw. Als er al ijs was of beginnersvrees, dan is dat nu wel gebroken. De groep voelt goed en iedereen lijkt in zijn element.

Dan komt er nog iemand binnen. Maar ik heb in de zweem en geestdrift van de melodie ondertussen mijn ogen dicht. Alma zet de laatkomer naast mij en met ik haar hand vastneem, gaat er een warme, vrolijke sensatie door mij heen. Bijzonder is dat, iemand zo eerst ‘energetisch’ op te nemen zonder er een gezicht of gestalte op te kunnen plakken. Later blijkt dit Sue (firehorse.uk) te zijn en ondanks een erg traumatische levenservaring en een bijzonder helingsproces is Sue er toch in geslaagd die joi de vivre terug te vinden en heeft ze de meest aanstekelijke lach die ik ooit heb gehoord.

Ze schrijft en zingt eigen nummers en ik raadde haar aan ook haar lach te recorden want ik verzeker je, op momenten dat je in een of ander persoonlijk melodrama verwikkeld zit, haalt die bulderlach je er terstond weer uit.

Diner. Van dat heerlijke vegan food! Speciaal afgestemd op aankomen, landen en gronden, vertelt Diana onze kokkin. Boekweit en rode biet onder andere.

Vrijdag 22-04-2022 en ik kijk op mijn telefoon om 22:22u. Let the magic begin.

Zaterdag 23/04/22

Ochtendmagie

Ik ben redelijk vroeg wakker (door die koffie de dag ervoor waarschijnlijk) en heb slechts in stukken van twee uur licht geslapen met enorm veel sprekende dromen. Ik trek mijn schoenen aan en ga naar buiten.

Van op het sensationele, grote dakterras verken ik het panorama en wandel daarna wat in de buurt. De zon is intussen op en ik zie plots een prachtige regenboog. Marta – de fotografe van dienst – had de avond ervoor net verteld hoe ze gelooft dat het universum met ons communiceert en dat op de recente begrafenis van haar grootvader een regenboog te zien was geweest en zij daarin zijn aanwezigheid had gevoeld.

De ochtendzon, een regenboog, een haan die kraait, lavendelstruiken en heuvels zover je maar kan zien. En vogels. Vogels die zingen. Magisch.

En nog veel meer magie zou volgen.

Rond acht uur komen we samen in een ander zaaltje met een aangenaam warme, kurken vloer voor ochtendyoga en wat soepele stretches. Alma begeleidt en Lua speelt een zachte drum op de achtergrond.

‘Wat is jouw relatie met je stem?’

Ontbijt. Havermout en boterhammen met boter, kaas en confituur. Ik heb honger.

Er is geen strak programma en alles verloopt erg organisch. Rond half elf verzamelen we weer in het hoofdzaaltje beneden waar Alma ons meer uitleg geeft over de bedoeling van het altaar. We openen de cirkel en richten ons op de vier windrichtingen en de daarbij horende elementen en energieën.

De vraag wordt gesteld ‘Wat is jouw relatie met je stem?’

In een one-on-one worden we uitgenodigd contact met elkaar te maken waarbij we luisteren en louter ontvangen wanneer de ander iets wil zeggen of gewoon in stilte met elkaar aanwezig zijn. Ik zit tegenover Marta. We kijken elkaar wat in de ogen en ik toon haar de foto van de regenboog die ochtend. Ze kijkt verrukt en begrijpt het meteen. Daarna hebben we geen van beiden zin om te praten eigenlijk. Ik vraag of ik haar handen mag vasthouden en we sluiten de ogen.

Een sessie vocal free flow volgt en iedereen probeert zijn eigen geluid en stem te vinden. Het samenkomen van verschillende klanken klinkt soms wat out of control maar gaat dan weer over in een soort uniek en harmonieus geheel. Al snel komt er heel wat power vrij. Ook bij mij.

Terwijl iedereen intussen rechtstaat, blijf ik op mijn knieën zitten en hang voorovergebogen als in een trance boven de grond. Dit maakt echter een diepe weg vrij voor een bijzonder krachtige stem die heel oud klinkt en van ver lijkt te komen. De stem schept een soort repetitief kader voor andere stemmen om op terug te vallen. Heb ik de neiging om alles steeds in harmonie te willen brengen?

Lunch. Diana legt uit dat ze ons deze keer niet wil volproppen omdat er nog veel innerlijk werk moet gebeuren en daarom een lichte maaltijd heeft voorzien met lekkere salades en een gevulde tomaat met quinoia en groentjes.

Zingend door onze chakras heen

Omdat het weer nog steeds wisselvallig is, komen we in de namiddag weer in het zaaltje beneden binnen samen. Met Lua gaan we al zingend doorheen onze chakras (zeven energetische centra/knooppunten in het lichaam).

Beginnend met de klank LAM voor de root chakra zingen we VAM – RAM – JAM – HAM – AM en eindigen we met SOHAM in de crown chakra.

Ik trek een kaart uit de Wild Kuan Yin oracle deck. ‘Her joy overcomes gravity’ met een prachtige afbeelding van een Mongools gekleed meisje die danst met een buffel.

Madalena (madalenadragon), een jonge Portugese uit Lissabon vertelt over haar resonantie met drakenenergie en biedt haar vier decks aan om ook kaarten uit te trekken. Uit een zeemeerminnen- en dolfijnendeck trek ik Self forgiveness – ‘Let go of old guilt and remember that you’re God’s perfect child!’ De draken houd ik voor een andere keer. De volgende dag geven ze mij trouwens de perfecte boodschap mee: ‘Be light of heart.’

Vrije expressie

’s Avonds komen we nog samen voor een moment losse en vrije expressie. Wil je graag iets delen met de groep? Een gedicht? Een lied?

Sue steekt van wal met een prachtige song met spirituele tekst die we al gauw allemaal meezingen. Chiara biedt een massage aan en er wordt rondgegaan met Aqua de Florida. Ik krijg een soort historisch maar tegelijk futuristisch beeld waar vrouwen samenkomen in thermale baden, sauna’s, hotsprings en prachtige tuinen waar we elkaar wassen, masseren en parfumeren. En palaveren over vanalles en nog wat – uiteraard.

Lexy wil graag een groepshealing geven. ‘Al jullie zielen hebben al ja gezegd’, zegt ze lachend ‘maar je hebt uiteraard vrije wil.’ Gesine (gesine_heart_womb) brengt iedereen tot rust met een intiem, intens lied dat ze in het Spaans met haar gitaar begeleidt.

Voor mij een perfect moment om te gaan slapen.

Zondag 24-04-22

Chi Qong

Opnieuw redelijk vroeg wakker en ik ben op tijd om die prachtige ochtendzon weer vanachter de heuvels te zien opkomen. We verzamelen allemaal buiten op de berg voor een ochtendsessie Chi Qong. In een vloeiende beweging reiken we naar de aarde waar we de energie verzamelen en dan voor ons uit teruggeven aan de wereld, we openen ons hart en richten ons vervolgens op de energie van de hemel. Samen zingen we in een cirkel en wiegen in het zonlicht.

Lua stelt de vraag hoe we ons voelen. Iemand zegt ‘connected’ en iemand naast me ‘blessed’.

De cacao ceremonie

Ontbijt. Alma raadt ons aan goed te eten en veel te drinken aangezien we later een cacao ceremonie zullen houden. Dat is nieuw voor mij (en daarom wilde ik dus die zwarte chocolade).

We verzamelen op dezelfde plek op de berg waar intussen een vuur is gemaakt en boomstronken in een cirkel klaarliggen om op te zitten. De cacao komt uit Peru en zit in een grote kookpot. Alma roert voortdurend tegen de wijzers van de klok in. Er wordt ons gevraagd afzonderlijk een gebed of intentie aan Mother Cacao uit te spreken, een lied te zingen of wat je voelt dat je van dit medicijn nodig hebt.

Ieder krijgt een kop. Het smaakt een beetje bitter zoals wanneer je rauwe chocolade eet. Ik drink met kleine nipjes in voorzichtige afwachting van het effect en Lua en Alma spelen wat muziek.

Niet veel later komt bij mij een groot verdriet opzetten en ik heb geen keuze dan me er helemaal aan over te geven. Met diepe schokken en veel tranen zit ik met de handen voor mijn ogen te snikken. Ik kan het wel uitschreeuwen eigenlijk. Het is als een poort die opengaat, een laag die zich plots van mijn hart lostrekt.

Lua vraagt of alles ok is. Ze strijkt over mijn hoofd en masseert mijn rug. In zulk verdriet zou ik echt kunnen verdwijnen maar in het bijzijn van de andere vrouwen klaart het toch en even later open ik mijn ogen en sta recht. Ik laat me leiden door het ritme van de drum en zang en Madalena die intussen aan het schaterlachen is gegaan.

Alma vraagt of iemand nog wat extra cacao wil. Ik zeg al lachend ‘voor mij niet want het werkt niet.’ Nadien word ik wel lichter van gemoed en krijg ik zelfs kleuren rond mijn hartstreek te zien.

Het oertafereel

Maar dan volgt het absolute hoogtepunt van het weekend.

De groep mannen die deel uitmaken van de mannenretraite die beneden op het terrein doorgaat, is eerder op de dag door Alma en Lua uitgenodigd om een moment samen met ons te delen. Dit moment, waar dertien mannen plots al zingend met bloemen in de hand de berg opkomen, lijkt echt uit een film. Ik verleg mijn boomstronk en open zo de cirkel alsof wij als vrouwen onze figuurlijke baarmoeder openen en zij deze respectvol binnentreden. Het is een krachtig, intens en ontroerend moment en velen van ons kunnen niet anders dan tranen laten.

Het is prachtig hoe spontaan en natuurlijk dit gebeuren zich manifesteert en echt uniek hier deel van uit te maken. Ik ervaar het als een soort oertafereel, een goddelijk samenkomen van mannelijke en vrouwelijke energie alsof we ons allemaal herinneren ‘ja zo is het bedoeld’. Het is een ontmoeting in een zo pure, eerlijke schoonheid, gelijkheid en respect.

We slaan de armen om elkaar heen en beginnen te zingen. Naast mij legt een grote, blonde man zijn hand op mijn rug en met mijn hand op de zijne voel ik een krachtige, balancerende energie stromen. We zingen allemaal samen. Dit is magie van een nog hoger gehalte, alsof echt van hogerhand.

We bedanken elkaar en de begeleider van de mannengroep zegt vervolgens ‘Ok nu trekken wij ons terug om te gaan huilen.’ Iedereen moet uiteraard lachen.

Getransformeerd naar huis

In de late namiddag eten we nog een heerlijke lunch, spoelen onze emoties door en ronden het weekend af in de cirkel buiten. Ieder krijgt een moment om haar ervaring van de retraite te delen en na een helende waterzalving van Alma en Lua kunnen we helemaal gereinigd en getransformeerd naar huis.

Het weer is prachtig en de atmosfeer vredig. De zon komt er af en toe door. De hanen kraaien en er cirkelt een arend boven ons.

In de WhatsApp groep nadien delen we nog enkele foto’s en spreken onze blijdschap en dank nog eens uit. Het voelt echt alsof we vriendinnen zijn geworden, verbonden op de een of andere manier. En zoals ik ook op het einde in de cirkel zeg, voel ik me door deze ervaring iets minder verloren toch. Wetende dat er zulke prachtige vrouwen zijn out there en dat ieder van hen ook op dit helingspad zit, net als ik, biedt echt enorme steun.

Het is zo mooi om te zien hoe ieder haar persoonlijke, unieke traject heeft en hier op zo’n retraite soms heel intieme aspecten omtrent deelt. Hoe ieder met eigen thema’s worstelt maar hoe we als vrouwen ook samen collectieve stukken kunnen dragen en helen.

Dit alles doet me precies denken aan een tijd waarin we deze zaken onderling of met wijze vrouwen deelden en op steun en raadgevingen konden rekenen. Back to the tribes? Het voelt ook wel een beetje als een girls camp eigenlijk waarin je ongedwongen over mannen, maandstonden en maanstanden kan praten. Heerlijk!

We are not alone. Forever sisters. Zo eindig ik mijn bericht in de chat.

Foto’s: Ana Marta Dias (ana_marta_dias)

Je vindt hier het boek van Sue.

Volg Saudalicious op Facebook, Instagram, Pinterest en/of LinkedIn!

• Facebook
• LinkedIn
• Pinterest
• Instagram

Vond je dit artikel leuk of inspirerend? Deel het via Facebook of Instagram en als je @saudalicious hierin tagt, kan ik het zien en je gelijk bedanken!