In deze blog lees je verder over onze autovakantie naar en door Portugal in 2020. Na een olijfolieproeverij en wat obstakels kwamen we eindelijk aan in ons eigen dorp. Lees hier over onze eerste dagen acclimatiseren, genieten en klussen!

-> Heb jij deel 1 al gelezen van deze reeks? Deze vind je hier!
-> Heb jij deel 2 al gelezen van deze reeks? Deze vind je hier!

Dag 8 | Van ultieme ontspanning naar auto-stress

Na een mooie dag vol nieuwe indrukken in de hoofdstad van de Alentejo; Évora, liepen we voldaan naar onze B&B. We wilden de volgende ochtend een beetje op tijd opstaan, een rondje rennen en daarna richting ons eigen huisje in Amiais de Baixo rijden. Het was natuurlijk super verleidelijk om de rondreis te blijven rekken, maar we waren ook benieuwd hoe ons huisje erbij zou staan en het was tijd om te klussen!

Of we zin hadden in een olijfolieproeverij…?

Die avond kreeg ik een berichtje van João, een olijfolie producent en eigenaar van een kleinschalige olijfboomgaard vlak bij Évora. Hij vond mij via Instagram, naar aanleiding van een story die ik deelde over ons heerlijke diner bij het restaurant Tua Madre, waar je in dit artikel over Évora meer over leest. Hij vertelde dat de olijfolie die zij daar gebruikten van zijn hand kwam. En toevallig hadden we deze heerlijke olie heel bewust geproefd omdat deze in een schaaltje bij het brood werd geserveerd. We zeiden nog tegen elkaar hoe lekker we hem vonden! Of we zin hadden in een rondleiding op de olijfboomgaard en in een olijfolie proeverij. Nou, daar konden we natuurlijk geen nee tegen zeggen! We kregen een geweldige rondleiding, leerden over olijfolie, proefden met al onze zintuigen dit vloeibare goud en eindigden de middag met mooie gesprekken, goede wijn en lekker eten. Een middag om nooit meer te vergeten. In dit artikel lees je er alles over.

• 

Billenknijpend naar Amiais de Baixo

Na de heerlijke lunch, die iets langer duurde dan voorspeld, stapten we in onze auto die geparkeerd stond tussen de enorme olijfbomen. João uitzwaaiend reden we door de poort om het erf te verlaten. Op naar het noorden! Precies op dat moment hoorden we een hard geluid, alsof we over een steen reden die tegen de onderkant van de auto schaafde. We keken elkaar aan, trokken onze schouders op en besloten gewoon door te rijden. Maar enkele minuten daarna hoorden we een hard getik en een enorm hard brommend geluid bij het indrukken van het gaspedaal… Dat klonk niet best… We stopten de auto, maar konden niks ontdekken. Maar om nou helemaal door te rijden naar ons dorp, wat nog meer dan 2 uur zou zijn, vonden we ook geen geruststellend idee.

Uiteindelijk besloten uiteindelijk naar het dichtbijzijnste benzinestation te rijden. Dennis belde de verzekering en ik liep naar binnen met de vraag waar we een autogarage konden vinden. Het meisje dat bij het tankstation werkte gaf een adres en waarschuwde erbij dat de garages waarschijnlijk allemaal al dicht zijn en pas weer maandag open zullen zijn. Het was inmiddels over vijven, vrijdagmiddag. Goede timing ook wel! De verzekering kon niks betekenen en het tankstation was inderdaad gesloten. We belden nog een aantal mensen uit Nederland met kennis van auto’s die ons misschien zouden kunnen helpen. De één raadde ons aan absoluut niet door te rijden, de ander zei weer dat het geen kwaad kon. Het is ook lastig bepalen van zo’n afstand natuurlijk. Even later kwam het meisje van het tankstation naar buiten en vertelde dat ze een vriend heeft gebeld die automonteur is, die zo wel even langs zou rijden. Enorm aardig en behulpzaam dus we waren dankbaar. Niet realiserende dat “zo” voor Portugese begrippen iets anders betekent dan bij ons in Nederland. Het duurde en het duurde maar… en daar kwam hij uiteindelijk. Hij reed een rondje in onze auto, bekeek hem van alle kanten en gooide wat water in ons koelsysteem. Zo, als je snel bent lukt het wel, ze hij. Met goede moed vertrokken wij dus alsnog naar het dorp. Ondertussen werd het pikkendonker en bevonden we ons midden in de onbewoonde natuur. Als je de koplampen van de auto uit deed, zag je letterlijk geen hand voor ogen. Billen knijpend als we een berg op moesten waarbij de auto enorme herrie maakte, draaiden we de radio nog maar iets harder.

Gelukkig kwamen we heelhuids aan in Amiais de Baixo. Eindelijk! We waren benieuwd hoe onze tuin er uit zag, maar dat was lastig te zien. We maakten het huis een beetje schoon en besloten maar snel ons bed in te kruipen. Genoeg avontuur voor vandaag.

Dag 9 | Even acclimatiseren

Het eerste wat we deze dag deden was opstaan en naar de tuin lopen. Wát een onkruid! De tuin werd de hoofdklus van de vakantie. Daarna vroegen we wat mensen uit het dorp om hulp voor de auto. Gelukkig was er een garage open en konden we de auto daar brengen. De pin van de poort heeft iets verbogen waardoor het geluid ontstond, gelukkig onschuldig. Maar er bleken meerdere dingen aan de hand te zijn, er lekte ook koelvloeistof en ruitvloeistof. Beide waarschijnlijk niet eens tegen gevolge van dat kleine ongelukje. Maandag konden we de auto opnieuw brengen en zouden ze tijd hebben om hem weer helemaal in orde te maken. Maar goed ook, want hij moest ons natuurlijk ook nog terug naar Nederland brengen :).

De rest van de dag brachten we door met familiebezoekjes. Het einde van de middag kletsen we wat bij met mijn nichtje bij een mooi rivierstrandje en ‘s avonds aten we petiscos bij één van onze favoriete restaurantjes van de omgeving en daarna deden we een drankje in het café waar zo ongeveer het hele dorp te vinden is. De dag vloog voorbij!

• 

Dag 10 | Voorbereidingen treffen

Deze dag begonnen we met ons favoriete hardlooprondje vlakbij ons huis. Deze route begint bij het rivierstrandje 2.5 km van ons huis vandaan. Het is een geweldig mooi rondje die ook heel fijn is om wandelend te af te leggen. Je ziet er mooie landbouwgronden, bergen, oude molens, vijgenbomen, kurkeiken, en prachtige uitzichten. Op de terugweg plukten we wat lekkere vijgen van de enorme vijgenboom waar langsrijden. De rest van de dag brachten we door in een bouwmarkt in Santarém. Op zoek naar spullen die we nodig hadden om de volgende dag aan de slag te gaan in de tuin en op ons dakterras. We konden er tegen aan. Het was ondertussen zo laat geworden dat het tijd was voor avondeten (restaurants gaan meestal rond 19:00 a 19:30 open). Tja, en als je dan toch in Santarém bent, kun je daar net zo goed van profiteren, toch? We ate bij “Di Gusto Ristorante”. Een restaurant waar ze zowel Japans als Italiaans serveren, maar met een duidelijke Portugese tint. Lekker eten, maar niet heel speciaal. Wél lekker was trouwens hun ‘ovos rotos’ gerecht. Dit gerecht heeft me geïnspireerd om deze versie te maken. Dit restaurant heeft dan ook net geen ereplaatsje in dit artikel met lekkerste restaurants in Santarém gehaald.

• 

• 

Dag 11 | Eindelijk aan de klus

Deze dag deden we wat boodschappen en daarna brachten we de auto opnieuw naar de garage 3 kilometer verderop. Ze boden ons aan om ons thuis af te zetten maar wij besloten wandelend naar huis te gaan. Hebben we die stapjes ook weer in de pocket en zien we weer wat nieuws om ons heen. Het was een goede warming-up voor de rest van de dag, want het echte klussen kon eindelijk beginnen.

• 

• 

We begonnen we aan het schilderwerk op het dakterras. We hadden de vorige dag witte verf gekocht voor de ijzeren palen. Al het ijzer moest eerst heel goed geschuurd en ontvet worden. Dat was eigenlijk nog het meeste werk. Het ijzer was al eens eerder geverfd (blauw!?) en was behoorlijk verroest. Na die totaal onderschatte klus konden we dan eindelijk beginnen met de eerste verflaag. We kozen trouwens wel het leukste klusje om mee te starten… De verf was speciaal voor ijzer en daardoor op terpentine basis, enorm dik en lastig aan te brengen.

Dat was een flinke klus waardoor we ’s avonds na het douchen de behoefte hadden om even lekker thuis te blijven. Konden we gelijk voor de eerste keer “echt” koken in ons eigen huisje. Na was gehannes met de gasflessen, is dat gelukkig gelukt. Ik maakte een snelle gaspacho vooraf. Wat in dit geval betekende dat ik de inhoud van het pak “gaspacho” over verse komkommer en munt in kommetjes schonk. En het hoofdgerecht was ook lekker simpel; bacalhau met ui, paprika en een tomatensalade. Op z’n Portugees dus, maar dan iets gezonder. Een keertje zonder kaasjes, brood, friet, rijst, toetjes. Ook wel eens goed voor eens mens 😉

• 

• 

Dag 12 | En door!

Sportief begin

Deze dag begonnen we weer lekker sportief. Dit keer met een wandeling naar ons rivierstrandje om daar ons krachttraining circuitje te doen. Ongeveer dezelfde als die we vaker in Nederland in het park doen. En toch voelt dit hier heel anders. Altijd zonnig, een geweldige omgeving, lekker zorgeloos… Of komt die positieve associatie misschien door onze zelfgecreëerde instant beloning die we eraan vast hebben geplakt? We trakteren onszelf namelijk altijd op een heerlijke uitgebreide lunch op die fijne plek.

• 

• 

En door

Eenmaal thuis kon het klussen beginnen. Ik maakte het schilderwerk op het dakterras dakterras af, en Dennis begon met het egaliseren van de tuin. Dat laatste klinkt misschien als iets kleins, maar was een enorme klus waar we meerdere dagen over hebben gedaan… Er bevond zich een hele berg in het midden van de tuin, waar je echt helemaal niks mee kon. De grond was zo hard dat we het flink los moesten slaan met een landhak (dat woord heb ik ook even moeten opzoeken:)) en daarna konden verspreiden met een hark. Beetje bij beetje dus… Die landhark kregen we trouwens van onze lieve buurtjes te leen. Zij zagen ons zwoegen met een hark en schep en toverden hun landhark tevoorschijn. Dat scheelde al een stuk!

Die avond aten we bij ‘O Canto’, een typisch Portugees en simpel restaurantje een paar straten verderop. En met typisch bedoel ik; TL-buizen aan het plafond, TV met voetbal erop aan de muur, een dagmenu die ze je aan tafel komen vertellen en een gemiddeld stemvolume van standje ‘hoog’. Heerlijk en gezellig :). En dan heb ik het nog niet eens over de bizar lage getallen op de handgeschreven rekening. 

Dat was ‘m weer. Volgende keer weer een stukje over onze klusvakantie. We gingen verder in de tuin en we deden een leuk uitstapje naar Tomar, waar we een rondleiding kregen bij Tomar Natural, een plek waar ze biologische spirulina telen en produceren!

Verder lezen?

-> Lees hier verder: Autovakantie Portugal #4: Een bezoek aan Tomar en spirulina!

Ik hoop dat je het weer leuk vond om te lezen! Laat je reactie hieronder achter 🙂