Isabelle komt ui België, maar woont sinds een tijdje hoofdzakelijk in de Algarve. Ze is dol op Portugal, en vooral op de natuur in het land. In deze blog vertelt ze je meer over haar fascinatie voor de cactussen die ze hier in Portugal regelmatig tegen het lijf loopt.
Lees hier alle blogs van Isabelle
Een van de dingen die ik zo fantastisch vind aan het zuiden van Portugal, zijn de exotische planten hier. De palmbomen, de papegaai planten, de wilde rozemarijn, de cistusrozen, de prachtige agave maar vooral ook die crazy cactussen (cactaceae)! Je komt ze overal tegen, aan het strand, in het bos, langs de weg, in het veld en de echte beauties vind je in de tuincentra.
Ik weet eigenlijk niet goed waarom ze me zo fascineren.
Het is één ding nogal verbaasd te zijn van het feit dat na twee maanden verhuur van mijn appartement (in het hoogst van de zomer) het iets té wishful thinking was dat al mijn dierbare kamer- en terrasplanten nog zouden leven, maar dus die cactussen wél. Anderzijds maken ze ook steeds zoveel indruk op mij als ik ze en masse, in groep ergens in het wild zie. Het lijken wel een soort silent killers dan…
Cactussen zijn erg robuust en ze verspreiden zich ook erg makkelijk.
Zo was ik eens op bezoek bij een vriendin van mij die off grid leeft in de buurt van Castelo Branco (noorden van Portugal) en ik kwam op haar land een stuk cactus tegen en ik dacht ‘o wat een mooi en natuurlijk ornament om bloemen in te leggen ofzo’. Dus ik nam dat stuk cactus mee haar tiny house in en legde het als decorstuk op tafel.
Maar toen ze dat later op de dag zag, riep ze me toch even op het (groene) matje. Want ik had blijkbaar geen wilde (en geniale) vondst gedaan, maar zij had dat stuk cactus daar expliciet op de grond gelegd in de hoop en veronderstelling dat deze daar wortel zou schieten en zou beginnen groeien. Want zo makkelijk gaat dat blijkbaar met dit soort cactussen. Je legt ze gewoon ergens neer en hup daar gaan ze.
Wat ik dus zelf ook wel eens wilde uittesten en een tijdje terug zo’n soortgelijk stuk wilde cactus in een pot heb gezet en ja hoor…
Op de foto hieronder zie je het resultaat – met op één maand tijd ongeveer al zo’n extra stuk dat er is aan gegroeid. En het lijkt misschien niet zo maar van deze vind ik nóg stekels terug in mijn tuinhandschoenen. Pijnlijke stekels overigens. Zo van die kleine, blonde, haast onzichtbare.
Wil je trouwens zelf graag zo’n mooie cactus en ook gelijk een mooie pot erbij, dan heb ik één adres: KIKI KERAMICO – je kan haar terugvinden op Facebook. Van Kiki kocht ik onder andere een moon cactus. Dat is een soort symbiotische parasiet die ze op een andere cactus enten. Ik citeer even:
‘They are a colorful group of succulents that lack the necessary chlorophyll to produce plant sugars through photosynthesis. For this reason, the plants are grafted onto a species that produces plentiful chlorophyll upon which the moon cactus can sustain itself for several years.’
Normaal gezien ben ik wel héél selectief met me op te geven voor een nieuwsbrief maar op deze cacti newsletter heb ik me dan toch maar geabonneerd (zie onderaan deze site).
Want de liefde is echt groot.
En die liefde deelt ook een nieuwe vriendin van mij, Eva – die eveneens off grid in het noorden van Portugal woont – en onwaarschijnlijk mooie collages en digitale prints drukt, maakt en samenstelt. Ze stond trouwens in de nieuwe Intuïtie editie van Happinez in mei en je kan haar werk volgen op Instagram onder studioriri of kijk ook zeker eens op haar website: http://www.studioriri.com/.
Met een van haar prints wil ik deze blog dan ook graag in schoonheid eindigen. And don’t forget:
“In a world full of flowers, be a cactus.”
Kul Bhushan Negi
Volg Saudalicious op Facebook, Instagram, Pinterest en/of LinkedIn!
Vond je dit artikel leuk of inspirerend? Deel het via Facebook of Instagram en als je @saudalicious hierin tagt, kan ik het zien en je gelijk bedanken!
0 reacties