Hoe is het om off grid te leven in Portugal? Hoe is het om helemaal zelfvoorzienend te zijn en dus niet aangesloten te zijn op het elektriciteitsnet, gas- en waterleiding, en zo meer? Isabelle ervaarde dit tijdens een vierdaagse off grid workshop bij rural escapes Portugal in Monchique en deelt haar ervaring.

Zie hier alle blogs van Isabelle

Aankomst bij Rural Escapes Portugal

Donderdag 13 april

Ik sta al buiten (ik wacht graag in het zonnetje) als ik een bericht krijg van Ellis ‘Running a bit late – see you about 10 past’. Half uurtje later dus ‘No problem – we’re in Portugal’ stuur ik terug met een smiley.

Tegen half zeven zit ik vooraan in de witte bus van Ellis en rijden we richting Faro Airport waar we een gezin van vier oppikken die uit Engeland zijn gekomen. Hannah neemt deel aan de off grid workshop terwijl Chris voor de kids zal zorgen – Eddie is acht – Lily vier (adorable ones). Na onze vierdaagse genieten ze nog drie weken vakantie hier. Onderweg krijgt Ellis onverwacht telefoon van een koerier die met zijn lading van dertig belltenten (soort van grote tipitenten) ergens in Lagos staat en de bestelling hoje – vandaag nog wil afleveren.

‘Fala inglês?’

‘Não.’

Het is al zeven uur en Lagos is nog minstens een uur rijden van waar Ellis woont, want Ellis woont helemaal achter Foia (hoogste berg van de Algarve) somewhere in the middle of nowhere – off grid.

In de autobus is het ondertussen een bonte boel en één gekakel met vragen zoals ‘Ellis are there animals here we don’t have at home (UK)?’. Buiten het wilde varken (porco preto), de salamanders en de gekko’s en een (ongevaarlijke) ‘viper’ (adder) niet blijkbaar. We zien de zon ondergaan, slingeren de laatste kilometers de bergpas af, schieten een donker zandpad in en arriveren dan eindelijk op onze plek van bestemming Rural Escapes Portugal, waar Camilla ons blij opwacht met een ketel warme soep. Te vinden op Instagram onder @ruralescapesportugal en @ruralescapesportugal.e.

O wat is het stil hier.

Lisa, onze derde participant heeft zich al geïnstalleerd in de omgebouwde autotruck, Hannah & co slapen in de Sunrise Lodge en ik heb de eer als eerste gast in de Shepherd’s hut te mogen slapen. Ik had het zelf niet beter kunnen uitkiezen. Zaterdag word ik veertig en ik zit op een berg, slaap in een houten hut, heb een overweldigende hemel vol sterren boven mij en hoor niks dan af en toe een zuchtje wind dat door het eucalyptus gebladerte waait. Life begins at forty.

Off grid: zelfvoorzienend leven, hoe dan?

Vrijdag 14 april

We starten de dag allemaal samen met een uitgebreid (en héérlijk) ontbijt aan een grote houten tafel in the main house waar Ellis en Camilla zelf wonen. Het huis heeft een prachtige ‘mudwall’ (muur gemaakt van aarde), een aangename ‘feel’ en ongelooflijke vergezichten. Ook het huis functioneert volledig ‘off grid’ maar heeft alle comfort die wij ‘on grid’ gewoon zijn. Letterlijk betekent ‘off grid’ ‘van het net af zijn’ dus met andere woorden niet aangesloten op gas-, elektriciteit- en waterleiding, riolering of telefoonlijn. Maar er is wel WIFI! (via satelliet) Hoe dat dus allemaal kan en werkt, kom ik hier leren.

Waarom wil ik dat leren?

Omdat ik eigenlijk niets zo fijn vind als buiten zijn, buiten slapen, buiten douchen, buiten eten maar ik mezelf intussen (40 dus) goed genoeg ken om te weten dat ik dingen nog al eens durf te romantiseren. Dan zie ik zo’n witte tipitent tussen wat bomen en dan wil ik gelijk een lap grond kopen bij wijze van spreken.

Nee, ik loop er al wel wat langer mee rond in mijn hoofd maar daarom was een workshop als deze net een ultieme kans om eens te zien wat er allemaal bij komt kijken en hoe ik dat dan verder voor mezelf zie. Want ik had dan wel (tegen alle verwachtingen in) spik in het werken met de elektrische zaagmachine, ik zie mezelf niet met een graafmachine grond van hier naar daar brengen en bijvoorbeeld plateaus maken – om die romantische tipitent op te zetten bijvoorbeeld.

Als je grond koopt in het gebied van Monchique kan je water doorgaans uit een watermijn die (als je geluk hebt) ergens in een bergheuvel zit, oppompen of je kan water aftappen van een natuurlijke stroom of riviertje (als je veel geluk hebt). Water wordt wel meer en meer een probleem hier, dat hoor je langs alle kanten en kan je zelf ook zien aan de barragems – de stuwdammen/waterreservoirs die hier in het gebied zijn aangelegd. Je voorziet ook best wat extra in een tank of waterzak zoals deze.

De zon schijnt hier naar verluidt 300 dagen op een jaar. Ideaal voor het opwekken van zonne-energie. Dat zou je allicht denken toch? Maar ideaal is het niet want trôp is trôp – dat geldt zowat voor alles, ook wat betreft de zon dus. Te heet is ook voor zonnepanelen niet gunstig eigenlijk. En het wordt hier heet – in de zomer wel tot 45 graden. Al bij al blijft het een zeer geschikte bron van hernieuwbare energie – al lijkt het simpeler dan het eruit ziet, want de technische zijde ervan beslaat, als je het mij vraagt, een geheel aparte vierdaagse workshop. Hoewel het volgens Ellis allemaal heel logisch is. Al eens van een ‘charge controller’ gehoord? Of een ‘inverter’?

De off grid compost WC is gelukkig zo simpel als het eruit ziet en it’s a room with a view…

En ook een outdoor douche kan gewoon simpel…

Terug naar de natuurlijke flow van de dag

Zaterdag 15 april

Om acht uur ’s ochtends geeft Camilla een sessie yoga voor wie wil. We doen wat lichte oefeningen en stretches en klimmen dan de berg weer op voor het ontbijt. Ellis staat volop pannenkoeken te bakken en de tafel is alweer rijkelijk gevuld. Camilla is echt een mater familias en met haar Zweedse roots doet ze me denken aan de vele periodes die ik in Zweden op Öland doorbracht waar mijn liefde voor ‘the simple life’ op het land eigenlijk is ontstaan. Waar je leeft met de zon die opkomt en weer ondergaat en je je helemaal laat leiden door de natuurlijke flow van de dag. Hout hakken, grasvelden maaien, appels plukken – op de zes hectares van Rural Escapes Portugal medronhos weliswaar want daar bulkt het hier van. Ze oogsten is best arbeidsintensief maar het levert toch een extra inkomen op en de Portugezen nemen het maar al te graag van je af. Niet zozeer om op te eten maar wel om de alombekende lokale drank ‘Aguardente de Medronho’ van te maken – ook wel vuurwater genoemd. Mispak je dus niet aan de gedachte dat het van die lekkere soort zoete aardbeiachtige bessen komt want dat drankje is alles behalve sweet!

‘Come on ladies’ roept Ellis, genoeg pannenkoeken op – tijd voor de les. Ellis heeft geheel niet het karakter van een lesgever eigenlijk maar is een super spontane relaxe man altijd in voor een grapje of een joke en niet verveeld als ‘us ladies’ weer eens dingen vragen die voor hem o zo vanzelfsprekend zijn. Want soms werd het toch wel wat technisch en voor fysica was ik in het middelbaar maar net geslaagd. Voltage, watt en de wet van Ohm…tijd voor een siësta.

In de namiddag bezoeken we nog een ander koppel Nadine en James die een grond hebben wat verderop. Oorspronkelijk komen ze uit Canada maar ze hebben ook in Mexico gewoond en nu sinds een paar jaar toch naar Portugal uitgeweken wegens de veiligheid hier en de onveiligheid daar. Nadine, een prachtvrouw, ziet zo bruin als de grond waarin ze dagelijks wroet, is een expert in gardening en heeft er een absolute passie voor, het zit zowat in haar bloed zegt ze. Haar moestuin is een ware Garden of Eden en ze doet alles strikt biologisch. Voor we het weten duwt ze ons een paar verse aardbeien in de handen en vertelt ze honderduit over de fruitvlieg.

‘Come on ladies.’

‘Time to go.’ We eten wat vroeger dan normaal want it’s Saturday night (en toevallig ook mijn verjaardag) en we mogen dan wel in the middle of nowhere zitten – ook hier is wat verderop een plaatselijk café uitgebaat door Connie, een Duitse en Nuno, een Portugees waar ze op zaterdagavond ‘jammen’. Zowat alle expats uit omstreken die hier ook op een stuk grond zitten, komen dan blijkbaar samen daar in de Cabeço. Het is een gezellige mix van mensen, zelfs de kids zijn mee en I just love it. Life begins at forty.

Aan het werk

Zondag 16 april

Fris en monter schuiven we alweer aan aan een gevulde ontbijttafel.

‘Eggs?’

‘Anyone?’

Doe mij maar eens gewoon zo’n sappige appelsien uit de streek.

Hoewel nee ik had geen kater van de avond ervoor maar weet eigenlijk niet meer exact wat we zondag voormiddag allemaal hebben uitgestoken (of opgestoken) haha. In ieder geval herinner ik mij een lange namiddag pauze en dat we tegen vier uur opnieuw zijn opgestart en meer de praktische toer zijn opgegaan. We zaagden een eucalyptusboom om, leerden een techniek om de bast makkelijk te strippen en het plan was van de palen een staketsel te maken om tuingereedschap op te bergen.  Chainsaw – yes please!

Maandag 17 april

Op deze laatste dag maken we nog een trede volgens de techniek van de ‘mudwall’ welke overigens zéér arbeidsintensief is en dat hebben we zelf maar al te goed kunnen ondervinden. Je mengt basically grond (best gezeefd) met water maar de mengeling mag niet te nat maar ook niet te droog zijn dus het vraagt wat fingerspitzengefühl. Vervolgens bedek je een laag in een mal met die ‘modder’ en stamp je met een speciaal soort (zware) stamper de grond goed aan en zo werk je laagje op laagje op laagje. Om maar een idee te geven: aan de mudwall in Ellis zijn huis hebben ze met een hoop vrijwilligers drie weken aan gewerkt. Dit was ons resultaat:

Wat ik leerde van de off grid vision quest

Ter afronding maken we nog een mooie wandeling naar de andere kant van het grondgebied– de noordkant waar het frisser én groener is en zelfs een klein stroompje water kabbelt. Het is een heel puur en onaangetast stuk grond en het voelt totaal anders dan wanneer je op de zuidkant staat. Lisa zegt ‘ideale plek voor haar vision quests’ die ze hier in de toekomst plant te organiseren (Rural Escapes Portugal faciliteert hun plek ook voor workshops of retraites of gewoon om er te overnachten). Maar dan iets minder extreem dan wat zij heeft ondergaan in haar shamanen opleiding. Daar moest ze namelijk haar eigen graf graven en gedurende 24 uur ook effectief in ‘begraven’ liggen.

Mijn ‘vision quest’ omtrent off grid living heeft me in ieder geval heel wat laten zien op deze vierdaagse en dan vooral de realiteit ervan. Ik weet nog niet precies hoe ik het allemaal ga vormgeven maar alleszins weet ik nu dat zo’n romantische tipitent het alleszins niet langer dan twee of drie jaar uithoudt onder de Portugese zon.

En ik weet ook wat een ‘ram pump’ allemaal kan.

Als u graag wat meer wil weten over deze manier van leven, is het boek van Dick & James Strawbridge blijkbaar echt een standaard werk in deze materie want ik kreeg het aangeraden door Ellis en herinnerde mij vaag dat ik dat boek precies zelf al enkele jaren geleden had gekocht, weliswaar in het Nederlands (in het NL nu helaas niet meer verkrijgbaar).

Wat een manier om 40 te worden.

Wat een cadeau.

Wil je Ook eens het off grid leven ervaren?

Dat kan! De volgende off grid workshop bij Rural Escapes Portugal is 28 september t/m 1 oktober 2023 en je kunt je nog inschrijven! Lees alles over deze plek op hun website.

Volg Saudalicious op Facebook, Instagram, Pinterest en/of LinkedIn!

• Facebook
• LinkedIn
• Pinterest
• Instagram

Vond je dit artikel leuk of inspirerend? Deel het via Facebook of Instagram en als je @saudalicious hierin tagt, kan ik het zien en je gelijk bedanken!